เวลาว่าง (1) มีประโยชน์ก็ตอนว่างนี่แหละ
หากเพียงแต่เรามีพื้นที่ว่าง..ผู้คนก็ยังสามารถก้าวเข้ามาไม่ว่าจะ “เวลาว่าง” หรือ “พื้นที่ว่าง” ล้วนแต่เป็นความจำเป็นของการ “เกิดประโยชน์” แบบต่างๆ
แม้แต่ “ถ้วยกาแฟ” ยังจำเป็นต้องว่างเสียก่อน จึงจะสามารถบรรจุน้ำกาแฟที่หอมหวานของเราท่านว่ากันถึงที่สุด...จริงหรือไม่ว่าหากคนขายกาแฟไม่มีหัวใจที่ “ว่าง” พอ แล้วจะเอาพื้นที่ส่วนใดไปบรรจุผู้คนที่รอนแรมอยู่กลางถนน?
ความว่างชนิดท้ายสุดนี่สำคัญมากเพราะอาจเป็นตัวชี้เป็นชี้ตายให้กับธุรกิจและชีวิตของคนทำงานอย่างเราเลยทีเดียว!
เวลาว่าง (2) ทัวร์ลง
สำหรับผม การเยี่ยมชมธุรกิจก็เป็นเรื่องดีและคงเป็นเรื่องปฏิเสธได้ยาก แต่คงจะเป็นเรื่องดียิ่งขึ้นไปอีกถ้าหากการเปิดเข้าชมนั้นเป็นไปเพื่อ “มิตรภาพ” มิใช่ “ธุรกิจ” เหมือนอย่างเช่นวันที่ผมต้อนรับน้องๆครั้งนี้ จากครั้งที่เคยเป็นลูกค้ากันยาวนาน ผ่านมาถึงวันนี้ก็กลายเป็นเพื่อนฝูง จนกระทั่งสามารถขอร้องแกมบังคับให้ผมเปิดบ้านให้มาเยี่ยมเยือนได้
เวลาว่าง (3) ดวงจันทร์ของนางชี1
แต่เดิม...เราเคยนิยาม “ปรีดา” ว่าคือ “ความสุข” ของผู้คนที่เกิดจากการดื่มกาแฟที่คนทำตั้งอกตั้งใจคั่วออกมาสุดฝีมือ ความสนุกสนาน ตื่นเต้น กระปรี้กระเปร่าที่สัมผัสได้นั้นก็คล้ายการได้โลดแล่นไปในเทพนิยายเมื่อตอนวัยเด็กนั่นกระมัง โลโก้ที่สื่อออกมาเมื่อครั้งนั้นจึงเป็นรูปเด็กผู้ชายบินลัดผ่านดวงจันทร์ในยามค่ำคืนอันเป็นเวลาจินตนาการฝันหวานของเด็กๆ
เมื่อมาถึงวันที่มีอายุมากขึ้น ประสบการณ์บอกผมว่ากาแฟไม่ได้มีแค่เรื่องสนุกสนาน ฟรุ้งฟริ้ง หากแต่ยังมีความเหน็ดเหนื่อย ความบากบั่น และความสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆอีกมากมาย ..หลากหลายห้วงอารมณ์ปะปนกันไป สรุปรวมออกมาว่า “กาแฟ” นั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องของ “ใจ” อยู่ไม่น้อย
ผมกลับมาตั้งคำถามง่ายๆว่า… “ใจ” ชนิดใดที่สร้าง “กาแฟ” ดีๆออกมาให้แก่โลก? ในทางกลับกัน…. ใช่หรือไม่ว่า “กาแฟ” ดีๆนั้นก็อาจสามารถสร้าง “ใจ” ชนิดดังกล่าวได้เช่นกัน?
เวลาว่าง (4) ดวงจันทร์ของนางชี 2
เมื่อมุ่งมั่นจดจ่ออยู่ในการทำกาแฟ ...ผลที่สุดก็กลับกลายบังเกิดเป็นความว่างชนิดหนึ่งขึ้น! คือว่างจากความรู้สึกว่ามีตัวเอง มีความชอบใจหรือไม่ชอบใจ หรือแม้กระทั่งเรื่องกำไรหรือขาดทุน!? “การทำงานด้วยจิตว่าง” คือปรัชญาการทำงานที่เป็นทั้งวิถีและเป้าหมายของเรา...โดยมีความปลอดโปร่ง หรือความ “ปรีดา” เป็นผลลัพธ์ และนี่คือตัวตนของเรา ในวิถีที่มุ่งกำจัด “ตัวตน”
เวลาว่าง (6) ดวงจันทร์ในอ่างล้างแก้ว
ล้างแก้วล้างจาน...เป็นตำแหน่งงานที่คล้ายต่ำต้อย แต่แท้จริงแล้วคือตำแหน่งอันสำคัญของผู้ที่พร้อมจะ “อยู่เบื้องหลัง” หากไม่รีบล้าง ก็อาจหมุนเวียนภาชนะได้ไม่ทันการณ์ หากไม่ระมัดระวัง ..แก้วอาจจะแตกจนถึงกับทำให้คนล้างเลือดตกยางออก หากไม่ละเอียดถี่ถ้วน...คราบสกปรกก็อาจยังคงตกค้าง เป็นความเสี่ยงต่อสุขภาพของลูกค้าที่สำคัญ..แทบไม่มีใครจำได้ว่าคนล้างเป็นใคร? ผลงานที่ทำไปจึงมักไม่ปรากฏอยู่ในรายชื่อเกียรติยศใดๆ สำหรับผม งานล้างแก้วล้างจานในร้านกาแฟนี่เองที่เป็นตัววัด “สปิริต” ของคนทำงาน และทั้งยังเป็นงานขัดเกลาผู้คนที่ดีที่สุด
